سبک مینیمال
سبک مینیمال : ( Minimalism) یا کمینه‌گرایی یا هنر کمینه یا هنر موجز یک مکتب هنری است که اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان و روش‌های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی یا شبه فلسفی بنیان گذاشته‌است. از نام‌های دیگر این جنبش abc art و هنر تحت‌اللفظی (literalist art) می‌باشد.
سابقه سبک مینیمال
کمینه‌گرایی را می‌توان زاییده هنرمندان روس دوره پس از انقلاب اکتبر روسیه دانست که ساختارگرا بودند و به خلاصه‌نمایی و اشکال هندسی گرایش داشتند. مانند مالویچ با اثر سفید روی سفیدش. تجربیات هنرمندان روسیه در دهه ۱۹۵۰ و ۶۰ بر هنرمندان اروپا و آمریکا مانند مجموعه تابلوهای تماماً سفید رابرت راشنبرگ جوان و کارهای تک‌رنگ ایو کلین، و سری آکروم پیرو مانتزونی اثر گذاشت و به نوع دیگری بر کارهای میناکاری روی مس رابرت ریمن و آثار اگنس مارتین که ترکیب شیارهای نامحسوس روی زمینه تک‌رنگ بود، تأثیر گذاشت.
گسترش سبک مینیمال
مینیمالیسم در ایالات متحده به سرعت تبدیل به یک جنبش هنری تازه شد که بیشتر با خلق آثار سه بعدی (به جای دو بعدی) همراه بود. آثار حجمی ریچارد سرا مرحله‌ای سنتی از ساده‌گرایی در آمریکا بود و به کارهای دیوید اسمیت نزدیک بود. قطعات حجمی او حالتی پویا و ناپایدار داشتند. حجم‌هایی که برای فضای بیرون ساخت به ویژه «طاق نوسان» تأثیر حسی و روانی تهدید کننده‌ای داشت و برای مدت‌ها باعث بحث‌های فراوان شد.جریان اصلی جنبش مینیمالیسم آمریکایی را می‌توان در آثار تونی اسمیت، دانلد جاد، کارل آندره، دان فلاوین، رابرت موریس، سول لوویت، جان مک کراکن دانست.
ویژگی های این سبک
- سبک مینیمال و کم شدن جزییات
- کم شدن وسایل غیر ضروری
- سبک مینیمال و سادگی
- استفاده از بتن، شیشه، فولاد
- سبک مینیمال و کیفیت وخلوص رنگ
- فرم خالص اشکال
- سبک مینیمال و سطوح بسیار بزرگ
- سبک مینیمال و اهمیت نور در فضا
- کم شدن جزییات نا خواسته
- باور مینیمالیست ها
مینیمالیسم در شکل‌های مختلفی از طراحی و هنر، به ویژه در هنرهای تجسمی و موسیقی استفاده می‌شود. مینیمالیسم پس از جنگ جهانی دوم، در هنر غرب به وجود آمد و بیشتر از سوی هنرمندان هنرهای تجسمی آمریکایی در اواخر دهه ۱۹۶۰ و ا وایل دهه ۱۹۷۰ میلادی، گسترش پیدا کرد. مینیمالیست‌ها بر این باورند که با زدودن حضور فریبنده ترکیب‌بندی و کاربرد موارد ساده و اغلب صنعتی که به شکلی هندسی و بسیار ساده شده قرار گرفته باشند، می‌توان به کیفیت ناب رنگ، فرم، فضا و ماده دست یافت. از هنرمندان این سبک می‌توان به دیوید اسمیت، دونالد جاد، ارنست تروا، سول لویت، کارل آندره، دن فلاوین، رابرت رایمن، رونالد بلادن و ریچارد سِرا اشاره کرد.
استادان سبک مینیمال
این سبک در حال حاضر در آثار معماران معاصر از جمله : جان پوآسون ، تادائو آندو ، ادوارد و سوتو د مورا ، آلورو سیزا ، آلبرتو کامپو بازا ، یوشیو تانگیوچی ، پیتر زومتر و… و در کارهای طراحان داخلی ، طراحان صنعتی و طراحان مبلمان دیده می شود . بطور مثال استفاده از کمد های توکار و تخت های تاشو (در طراحی مبلمان ، برای اینکه فضا را وسیعتر نشان دهند. ) که این آثار نشان دهنده ادامه حرکت معماری مینیمال در جهان معاصر می باشد.
گروه معماری آروکو
minimalism
